Być może pomoc udzielana przez ruch olimpijski dobrej stronie natury ludzkiej oraz wartoś­ciom humanistycznym i humanitarnym nie jest tak wielka, jak się często patetycznie głosi. Ale w odpowiedzi na melancholijne przysłowie: „Nie czas żałować róż, gdy płoną lasy”; ruch olimpij­ski przypomina, że lasy zawsze płonęły i, zawsze trzeba je było.— i będzie ratować. A róże są człowiekowi potrzebne. Na rok przed olimpiadą wiemy już niemal – wszystko o wa- ‘ runkach przygotowań i startu w igrzyskach. Znamy atmosferę  towarzyszącą tym przygotowaniom w wielu krajach. Nie jest tajemnicą tło polityczne, na którym wszystko to się rozgrywa.